protegował raczej język niemiecki, ustosunkowując się dość niechętnie do wszelkich próśb miejscowych stowarzyszeń wyborczych o gazety i inne wydawnictwa partyjne w języku francuskim czy duńskim. W obu też wypadkach podstawowe źródło tego stanu rzeczy autor widzi w naturalnym oddziaływaniu współczesnego państwa narodowego na działaczy SPD, którzy decydowali o polityce partii.<br>Czytelnika polskiego najbardziej zainteresuje centralny fragment pracy, tj. rozdział szósty poświęcony stosunkowi socjaldemokracji niemieckiej do Polaków w zaborze pruskim. Problematyka ta ujęta została w dwóch podrozdziałach. W pierwszym z nich autor analizuje kwestię polską do 1890 r., w drugim zaś - do wybuchu I wojny światowej, z uwzględnieniem stosunku SPD do PPS