siostrą swoją Pauliną de Anticoli-Corrado, markizą Pescopagano, mieszkał u Oppedheimerra...&lt;/&gt; (Dz I 80).<br>Gombrowicz nigdy nie był w Sztokholmie i książę Kajetan istniał tylko w jego wyobraźni. Praktyka pisarza zacierała stale różnicę między sprawozdaniem a fantazmatem. Nigdy w Dzienniku nie oddzielimy prawdy od zmyślenia. Byłoby to zresztą najzupełniej niecelowe. Czyż przygody w Santiago nie można by wpisać w Pornografię? Spotkania z żukami, które narrator ratował od śmierci (Dz II 52-53) - w Kosmos? Czytelnicy nie mogli się zresztą połapać w Gombrowiczowskich manipulacjach. Dlatego rzucił wreszcie karty na stół.<br>&lt;q&gt;Pijany umykaniem pokładu (...) odrywam się od burty, dokazując cudów równowagi idę... naraz