będę pisał jeszcze przez dwa tygodnie. To wysiłek szalenie nieproporcjonalny do zapłaty.<br>- Przepraszam, że pytam. Kto panu płaci?<br>- To jest praca magisterska, którą piszę dla pewnego... Daje mi za nią dwa tysiące złotych.<br>- Skandal!<br>- Nie mam innego wyjścia... Proszę wziąć te rękawiczki. Jakoś sobie dam radę.<br>- Ależ, młody człowieku! Hm... Dam panu pięćset złotych.<br>- Wie pan... przepraszam, że o tym mówię. Czuję się zażenowany... Jakby upokorzony. Niech je pan weźmie...<br>- Wiem, że one są warte więcej. Ale nie mam pieniędzy. Proszę.<br>Wyjął z portfela pięćsetkę i wyciągnął w moim kierunku. Nie poruszyłem się. Przez chwilę trzymał rękę z banknotem w powietrzu