na nowych terenach osiedlenia. W 569 r. znaczna liczba Sasów towarzyszyła Longobardom w zajmowaniu Italii i osiedliła się na podbitych terenach. W 573 r. tysiące saskich wojowników z rodzinami i dobytkiem opuściło jednak Italię, aby z pomocą króla Franków Sigisberta "powrócić do ojczyzny". Powodem dramatycznej decyzji powrotu było według Pawła Diakona to, że "Longobardowie nie pozwolili Sasom zachować ich własnych praw" (neque eis a Langobardis permissum est in proprio iure subsistere)27.<br>Nie wiadomo, czy Paweł Diakon trafnie odgadł motywy, jakimi kierowali się w 573 r. sascy sprzymierzeńcy Alboina. Pewne jest jednak, że sam Paweł Diakon i jego współcześni, na których