z nich zaczyna od swego życia i mierzy gdzieś w kosmos. Nic z tego nie wynika... Nie chcemy tego życia i tego kosmosu, wręcz przeciwnie... Chciałoby się powiedzieć: "siedź ze swoim życiem i swoim kosmosem w domu!" A przecież Bernhard też nic innego nie robił, tylko pisał o swoim życiu. Dlaczego on tu stanowi wyjątek, dlaczego chcemy wejść wraz z nim w to jego marne życie i mamy wrażenie, że stąd można zacząć, że podstawiono nam stołek, z którego możemy sięgnąć do sufitu... Może ma więcej odwagi, by pozostać przy swoim ŤBIEDNYMť, może więcej ma obrzydzenia? Dość, że udaje mu się