myślach i wyobraźni"... Wyobraźnia potrafi podsuwać niedorzeczne obrazy: granatowy mrok, księżyc wychyla się zza chmur, wyłuskuje światłem ławeczkę w ogrodzie, a na niej ja i on... On otula ją, drżącą, swoim szynelem z wojskowego sukna, obejmuje silnie ramieniem, zbliża usta...<br><br><br>Nagle jakiś śmiech i słowa: - Proszę się już nie przekomarzać! Dobranoc! - To Jadwinia żegna panów oficerów. Tracę zmysły, w moim wieku żenujące to pragnienia. Nie było altany, nie było pocałunków, a pan Franciszek już pewnie dojeżdża do swojej kwatery.<br><br> Zbliża się północ, cały dom już śpi, lecz "grodzieńska samotniczka" nie ma ochoty kłaść się do łóżka. Gdzieś w gałęziach kwilą ptaki