są na wyrost. I z tych zapasów nie chce się oddać nic; choćby sąsiedni zakład czegoś jak najbardziej potrzebował. Gdy więc partia i rząd dowiedzieli się, że przytłaczająca większość zakładów ma wielomiesięczne zapasy surowców czy innych materiałów, postanowiono z tym skończyć. Dyrektorzy i inni kierownicy zakładów bronią się jak mogą. "Dobrze - powiada jeden z dyrektorów - upłynniajcie moje nadmierne zapasy łożysk. Czy jednak dostaniemy gwarancję, że zakład otrzyma te łożyska, gdy mu będą potrzebne, czy też będzie się musiał za nimi uganiać tak jak dzisiaj ugania się za odkuwkami, których sąsiedni zakład ma w bród, ale nam ich nie daje". Dyrektor tamtego