tylko Anatol miał łzy w oczach.<br><br>- Mój Boże - szeptał - mój Boże, <br>co teraz powiem Filipowi? Przecież kazał mi pilnować i strzec <br>Alojzego. Taka piękna lalka... Taka piękna!<br><br>Tymczasem pan Kleks na nowo skurczył się i zmalał. <br>Zwrócił do nas swoją twarzyczkę dziecka i rzekł:<br><br>- Nie przejmujcie się, chłopcy, tym wszystkim. Domyślałem <br>się, że takie właśnie będzie zakończenie naszej <br>bajki. Niebawem będzie już po wszystkim. Alojzy wykradł <br>mi moje sekrety. Na tych porcelanowych tabliczkach, które podeptał <br>i potłukł, wypisana była cała wiedza, którą <br>przekazał mi doktor Paj-Chi-Wo. Skończyło się <br>odtąd gotowanie kolorowych szkiełek, unoszenie się w powietrzu, <br>odgadywanie waszych myśli