nią przecząco. <br>- Pan z tym działem nie miałby nic do czynienia - rzekł. &lt;page nr=150&gt; - Nie, proszę księdza, nie mogę - powtórzyłem.<br>- To żałuję - powiedział ksiądz. - Bo poza wszystkim byłby to akt dobrej woli. Oczekuje pan jej od nas, a ze swojej strony nie stara się pan wyjść naprzeciw.<br>Spostrzegł zaraz, że się strapiłem. Domyślił się powodów. - Treść naszej rozmowy - rzekł - zachowam dla siebie. Nie powtórzę jej nikomu. Może pan ode mnie odejść w zupełnym spokoju. Jeśli w niczym nasza rozmowa nie pomogła pańskiemu ojcu, w niczym mu też nie zaszkodziła i nie zaszkodzi.<br>Odprowadził mnie do drzwi. Na progu pożegnał przyjacielskim uściskiem ręki. Na korytarzu