bardzo wyraźnie widział ponad mrowiem głów barczystą sylwetkę. Na pamięć &lt;page nr=266&gt; znał tę dużą, grubo ociosaną twarz o ciężkich, na wpół przymkniętych powiekach. Mógł oczy zamknąć i widzieć tego człowieka. Pochylił głowę. Malutka biedronka wędrowała po cienkiej łodyżce mleczu. Nie czuł w tej chwili żadnego niepokoju. Znużenie tylko. I pragnienie snu. Donośny głoś Szczuki wnikał w niego jak odległe wołanie ze snu.<br>- Towarzysze! Jedna tylko rzecz pozbawić może człowieka ostatecznie ludzkiej godności i prawa do szacunku. Jest to śmierć w imię tych fałszywych prawd, które niosą niewolę, niesprawiedliwość, gwałt i upodlenie. Gdy padają tak wielkie słowa, jak bohaterstwo, solidarność i braterstwo, to