zniknięciu Benity von Henning. Pan nie jest z nami szczery, a ja bardzo nie lubię nieszczerości. <br>- Nieprawda! - Ruppert przestał panować nad sobą. - To podłość podejrzewać mnie również o to!<br>- Podłość? - powtórzył Lothar i uderzył Rupperta w twarz. Oficer cofnął się, przez chwilę można było sądzić, że rzuci się na Lothara. Dotknął dłonią policzka. Potem opadł na fotel, ukrywając twarz w dłoniach.<br>- Jak pan śmiał to zrobić! - na progu stanęła Ilza.<br>- Radzę milczeć - odpowiedział Lothar i wyszedł.<br>Ruppert wrócił do pianina i uderzył w klawisze. Znów ta sama fraza z koncertu A-dur Mozarta.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;12&lt;/&gt;<br>Lothar miał wszelkie powody do zdenerwowania. Oto