Śmierć Heiniego Koetla - stwierdził hauptsturmfuehrer - będzie ich drogo kosztowała. - I dodał: - Rozumiem i cenię pani nienawiść. Ja też nienawidzę".<br>Poczuła, że generał przygląda się jej uważnie.<br>- Ja... - powtórzyła. I dodała bezbarwnie: - Pracuję tylko przeciwko Polakom.<br>Generał milczał chwilę; jego nieruchoma twarz jakby złagodniała.<br>- Gdybym mógł w to uwierzyć... - wzruszył ramionami. - Drobne i niezbyt zręczne kłamstewka, droga pani. Szczerość udowadnia się inaczej.<br>- Myślałam - szepnęła cicho - że pan, dowódca Heiniego, będzie miał do mnie zaufanie. - Właściwie było już jej niemal wszystko jedno, czy ten starszy pan raczy obdarzyć ją zaufaniem. Bała się powrotu do Sztokholmu, bała się samotności. Kiedyś prosiła Muellera, żeby dał