że jestem głupi i że nie mam o co żyć... Zwróć Antoszce dziesięć rubli... To by żart... Powiedz także Lenoczce że to wszystko nieprawda, co jej mówiłem... Wybacz, że nie byłem takim, jakbyś sobie życzył... Myślałem, ze ludzie są inni, a to ja byłem inny... I dlatego tak się stało..."<br><br>Drzazga umilkł. Zamyślił się potem długo wpatrywał się w zapisaną kartkę. Wreszcie znowu podjął przerwany wątek:<br><br>- Po co ja wam to wszystko opowiadam? Po to, żebyście mnie zrozumieli. W szkole podałem się do dymisji. Powziąłem taką decyzję. Namawaiano mnie, żebym się zastanowił... Niepotrzebnie... Decyzji nie zmienię. Chcę, żebyście mnie zrozumieli... Rozważyłem