KINO XXI WIEKU&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Raz, ale nie dwa&lt;/&gt;<br>Kochani widzowie, nie zdradzą wam tego dystrybutorzy ani kiniarze, bo żaden ich interes, a może im też wstyd, ale w tak zwanej ofercie najbardziej wartościowych filmów wracamy do epoki kadru łupanego. Ćwierć wieku temu, w rozpasanej epoce gierkowskiej, miały wprawdzie swe pojedyncze filmy Dyskusyjne Kluby Filmowe, ale reszta pojawiała się na ekranach kin najmniej w pięciu kopiach. To ze śmietanki repertuaru, co wydawało się bardziej atrakcyjne, w ponad dwudziestu (&lt;name type="tit"&gt;"Konformista"&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Bertolucciego&lt;/&gt;, &lt;name type="tit"&gt;"Strach na wróble"&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Schatzberga&lt;/&gt;). Potem PRL objęło zaciskanie pasa i szukanie rezerw, niemniej tuż przed rokiem 1980 japońskie &lt;name type="tit"&gt;"Imperium namiętności"&lt;/&gt; miało 40 kopii