Nie rozprzestrzeniło się na te obszary wielkie powstanie 983-984 r. Sprawdził się natomiast wzór uposażenia tworzonej tu organizacji kościelnej udziałem w daninach na rzecz monarchii. W 971 r. Otton I nadał erygowanemu w grudniu 968 r. biskupstwu miśnieńskiemu <q>"dziesiątą część trybutu, który w pięciu prowincjach, to jest Dalemińców, Niżan, Dziadoszan, Milczan i łużyczan... należy do naszego cesarskiego użytku, tak aby komes tychże terytoriów, zanim zabierze i rozdysponuje część przyznaną mu przez nas, wypłacał dziesięciny ze wszystkiego i w całości wspomnianemu kościołowi bożemu, tj. w miodzie, futerkach, opłacie srebra, niewolnikach, odzieży, świniach i zbożu <gap>"</>.<br>Trybutarna geneza tych dochodów nie budzi wątpliwości