piasek. Odetchnął szybko kilkanaście razy i raptem wszystko ustało. Dziadzia mówił jeszcze: "Czego nie odpowiadasz, ty...", ale w tej chwili uczuł kurczowe ściśnięcie swej ręki i potem. lekkie rozluźnienie. Pochylił się przerażony nad Lucjanem i krzyknął. &lt;page nr=291&gt; Zbudzony Zygmunt poderwał się i już był obok.<br>- Co się z nim stało? - zajęczał Dziadzia.<br>- Stało się to, co się miało stać. Umarł, ot, i wszystko.<br>Przybiegli wszyscy. Teodozja, Stukonisowa i jej kuzyn. Kolejno pochylali się nad stężałym ciałem. Twarz Lucjana była szara jak kamień i jak kamień nie wyrażała nic. Obok siedział Dziadzia i bełkotał:<br>- To ja, to ja go zabiłem, przez tę... gadzinę