mi się zdaje, dobrym człowiekiem - mówił Adaś przymilnie. - Niech pan przez jakiś czas nie zamyka drzwi. Tutaj się można udusić.<br>- Mogę nie zamykać... Usiądę na progu...<br>- A' czy mógłby pan tamtemu człowiekowi dać pod głowę moją derkę?<br>- A ty czym się okryjesz? - Ja jestem młody.<br>- Jak chcesz...<br>Francuz westchnął głośno.<br>- Dziękuję... - szepnął. - Bardzo dziękuję... Garbus usiadł na progu i stróżował.<br>- Wieczorem was się wyprowadzi - rzekł po chwili. - Ale wtedy spuszczę psy. Czekaj, chłopcze, cierpliwie wieczora... Możesz poruszać palcami i podniesiesz chleb do ust, więc z głodu nie umrzesz.<br>- A on? Co z nim?<br>- On nie chce jeść, tylko pić. Naleję mu