zwiastunu wojny znakomicie tłumaczy "dromologiczne" prawo Paula Virilia, zgodnie z którym &lt;gap&gt;.<br>Skoro tak, to wynalazki Enda, które dały początek permanentnej Rewolucji, musiały również zainicjować "kosmiczną Katastrofę" (16), co opowiadacz sygnalizuje zresztą już na wstępie utworu. Skoro serialność "przeistoczeń" wiąże się z pojawianiem/znikaniem kolejnych modeli "istoty" człowieka, to mieszkańcy Miasta Dziewięćdziesiątego Dziewiątego nie mogą być nikim więcej niż reprodukcjami odwzorowującymi dowolną konwencję. Podobnie ma się rzecz z samą permanentną Rewolucją/Katastrofą, która równie dobrze rozgrywa się w imię zaprojektowanego przez Enda "człowieka doskonałego", co i "pupy" Fuzi Miłostki. Podróże bohatera powieści skłaniają go do wniosku, iż jego Miasto ziściło model katastrofy