wszystko w skrajnym zaniedbaniu, chociaż ze śladami świetnej przeszłości. Nie ma porównania z tamtą klatką z zielonymi szybkami... Na szczęście nie ma o czym mówić. Drugie piętro. Otwiera kobieta - no - koło sześćdziesiątki. Tlenione włosy z niedawną trwałą. Korpulentna... Te właścicielki! Każde mieszkanie ma swoją kobietę... ile już było tych kobiet? Dzwonek - otwierają się drzwi i kobieta. Mieszkania z mężczyzną w drzwiach - był zresztą chyba tylko jeden - właściwie się nie liczą. Kobieta w drzwiach, a za nią pejzaż jej życia... z czasem dyskretnym, czasem intensywnym zapachem przydługiego trwania ciągle w tym samym miejscu wciąż tej samej osoby. Łóżka, serwetki, szmatki... stare telewizory