obecności w naszym życiu jest krępująca i wstydliwa. Tym samym jednak pokazuje, że coś musimy z naszym życiem - prywatnym i publicznym - zrobić, żeby nie gadać w kółko, że coś jest wyłącznie zajebiste. Nie ma na to jednej recepty, ale jest przynajmniej nadzieja, że oglądanie reprodukcji umieszczonych w "Historii piękna" Umberto Eco da - jak chcieli tego Stendhal i Proust - obietnicę szczęścia.<br><br>&lt;au&gt;Michał Paweł Markowski<br>teoretyk literatury<br>tłumacz<br>eseista<br>profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego<br>autor książek o Witoldzie Gombrowiczu<br>Jacques'u Derridzie<br>Fryderyku Nietzschem.&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Pies na Internet&lt;/&gt;<br><br>Gdy przerzucam stronice albumu z rysunkami z "New Yorkera", mam poczucie, że znowu nam się udało zaprząc wóz przed