krzyknął Polek i przycisnął łokciem serce, żeby nie rozsadziło żeber.<br>- Gdzie?<br>- Tam, za filarem. Rzeczywiście, w półmroku kąta poczekalni siedział jakiś człowiek ze zwieszoną głową. Podczołgali się prawie do szyn kolejowych.<br>- Widzisz, jaki ogromny? - szepnął Polek.<br>- Wcale nie taki wielki.<br>- No bo siedzi.<br>- Nawet marynarki nie ma.<br>- Może tak trzeba?<br>- Eee, obdarty zupełnie. To nie on.<br>- No, a gdzie on się podział?<br>- Może jakimś czarodziejskim sposobem odjechał?<br>- Co tam breszysz. Musi tu być. To on.<br>- Nie. Taki zwyczajny. Drzemie jak zwykły człowiek.<br>- Myślisz, że to nie on?<br>- Chyba nie. W szynach obudził się daleki stukot, który rósł coraz szybciej. Gdzieś w