Przyglądając się tym i innym, bardzo często nieudanym, nudnym, nieumiejętnie sfotografowanym filmom spoza Europy, wielokrotnie zastanawiam się, jaki jest ich sens? Europejczyka, szczególnie z naszej części kontynentu, mogą one po prostu irytować. Czy nie dosyć mamy własnych, mało ambitnych prób opisu świata? Po co zajmować się jeszcze cudzymi błędami?<br><br> [Image] Egzotyczne kinematografie Egiptu, Meksyku, Tunezji czy Wietnamu nie doczekały się jeszcze swoich mistrzów, tak jak Chiny, Japonia czy Nowa Zelandia. Twórczość Zhang Yimou, Akiro Kurosawy czy Jane Campion, powszechnie uznawana za klasykę, stanowi niedościgniony wzór dla filmowców tych krajów. Nic też nie wskazuje na to, aby w najbliższym czasie pojawił się