się po orbitach o niewielkich rozmiarach, nieznacznie przekraczających rozmiary Słońca (rys. 2.18). Powoduje to, że pola grawitacyjne występujące w tym układzie są bardzo duże, o rzędy wielkości przewyższające pola w naszym systemie planetarnym. Należało zatem oczekiwać, że w ruchu tych ciał wystąpią wyraźnie efekty relatywistyczne przewidywane <page nr=35> przez teorię grawitacji Einsteina. Istnienie w tym układzie pulsara stwarza niezwykle dogodne warunki do dokładnych obserwacji. Pulsar jest gwiazdą w bardzo późnym stadium ewolucji, kiedy to po wypaleniu się jądrowych źródeł energii gwiazda pod wpływem sił grawitacyjnych uległa skurczeniu do bardzo małych rozmiarów. Przy gęstościach odpowiadających tym rozmiarom i masie porównywalnej z masą Słońca