przywołuje w Novum organum mit Atalanty trzykrotnie, przeciwstawiając klasycznej syntezie zastanej wiedzy zachłanne dążenie do odkrycia tajemnic natury:<br>&lt;gap&gt;<br>Życie to zawody o nagrodę - wiedzę, zbawienie, piękno. Siedemnaste stulecie głosi pochwałę ruchu, lekkich stóp pięknej Atalanty.<br>Atalanta polskiego baroku zaczyna bodaj swój bieg w sielance Sylenus Szymona Szymonowica, która jest przeróbką Eklogi IV Wergiliusza (wzbogaconą o wątki z Metamorfoz). W tym klasycyzującym tekście jest jednak tylko mitologicznym rekwizytem, wymienionym pospiesznie, jednym tchem z wieloma innymi:<br>&lt;gap&gt;<br>Rolę ornamentu odgrywa także mit Atalanty w Pałacu Leszczyńskich Samuela Twardowskiego, gdzie zestawiony zostaje z fabułą podobną, Ojnomaosa i Hippodamei:<br>&lt;gap&gt;<br>Podobnie zresztą kojarzy Twardowski owe mity w