w drodze nad ubogimi, chorymi i nędzarzami, widział w nich obraz cierpiącego Chrystusa. Elżbieta poślubiła Ludwika, mając lat czternaście; owdowiała (jako matka trojga dzieci) w wieku lat dwudziestu. Jej mąż, książę Turyngii, towarzyszył cesarzowi Fryderykowi w podróży na Wschód, ale u jej początku zachorował i zmarł po przepłynięciu do Otranto. Elżbieta nie poddała się wtedy żadnym naciskom. Nie wyszła ponownie za mąż, lecz oddała swe majętności, aby służyły chorym. Początkowo osiadła z dziećmi w Eisenach; następnie w Marburgu, gdzie założyła szpital dedykowany św. Franciszkowi. Kierowana surową ręką mistrza duchowego Konrada, w całkowitym wyrzeczeniu i ubóstwie służyła (być może jako pierwsza tercjarka