eufonia" nie znaczy nic innego, jak "dobre brzmienie, dobry dźwięk", zaś wyrażenie "Eufonia dodekafoniczna" jest samo przez się absurdalne, stanowi contradictio in adiecto - sprzeczność w przymiotniku, gdyż dodekafonii nie da się pogodzić z dobrym brzmieniem. <br>Skąd więc się wzięła dodekafonia w Eufonii?<br>Cofnijmy się kilka stuleci.<br>W XVI wieku królestwo Eufonii było potęgą polityczną, gospodarczą i kulturalną. W Europie ówczesnej z upodobaniem śpiewano eufoneski i tańczono eufoneza. Eufończycy uważali się za spadkobierców starożytnych Eufonitów przybyłych znad Morza Czarnego. Lubili śpiew, muzykę i wolność, lecz postawa szlachty eufońskiej, dążącej do nieograniczonej dla siebie wolności, ograniczała władzę ich króla, osłabiała państwo i prowadziła