poszczególne części Hawel (1982/83), Grudzień (1992) i Bagiński (1994). Równie silnie wewnętrznie integruje części Jasiński w &lt;name type="tit"&gt;Missa brevis&lt;/&gt; (1990), stosując różne możliwości modyfikacji materiałowej, zwłaszcza w &lt;name type="tit"&gt;Agnus&lt;/&gt;. Bortkun, opracowując w &lt;name type="tit"&gt;Missa Pastoralis&lt;/&gt; (1981/82) teksty &lt;foreign lang="lat"&gt;ordinarium i proprium missae&lt;/&gt;, tworzy następstwo zamkniętych części integrowanych wewnętrznie kategorią modyfikacji, np. w Ewangelii ­ &lt;foreign lang="lat"&gt;Factum est&lt;/&gt; (s. 30) &lt;foreign lang="lat"&gt;Et pastores&lt;/&gt; (s. 32). Odmienną koncepcję formy szeregowej reprezentuje &lt;name type="tit"&gt;Missa elettronica&lt;/&gt; (1975) Schaeffera (zob. s. 211 nn, 298 nn). Kompozytor nie stosuje wewnętrznej integracji materiałowej, ideę szeregowania natomiast realizuje przez duże zróżnicowanie stylistyczne części.<br>We mszach z tekstami &lt;foreign lang="lat"&gt;ordinarium missae&lt;/&gt; zaznaczyły się więc trzy odmienne koncepcje