Z czasem pan Jarek coraz bardziej przypadał jej do gustu, mieli wiele wspólnych tematów, rozmawiali o literaturze, o filmie. Często zdarzało się, że gadali długo po kolacji, Tadeusz szedł spać, a oni siedzieli i rozprawiali czasami do północy. Potem jedno z nich się reflektowało, że przecież trzeba skoro świt wstać. Ewelina zauważyła z przykrością, że Tadeusz nie darzy sympatią ich sublokatora. Prawie się do niego nie odzywał, a kiedy tamten się do niego zwracał, odpowiadał półgębkiem. W końcu Ewelina zrobiła mu z tego powodu wymówkę. <br>- Nie wypada tak się zachowywać, on jest przecież twoim gościem. <br>- Jeżeli już, to raczej twoim, w