tej samej sekundzie, w ułamku sekundy... <br>Ewelina ubierała się bez słowa, nie patrząc na Jarka. Nie wiedziała, co teraz jej kochanek czuje, czym była dla niego ta chwila. Nie obchodziło ją to. Musiał sobie teraz radzić sam. Wzięła ze stołu strzelbę i pas z nabojami, Jarek nie protestował. Przy drzwiach Ewelina zatrzymała się.<br>- Jeżeli jesteś mężczyzną, powinieneś zrozumieć, że to był tylko ten raz. Jeżeli nie zrozumiałeś, będę cię traktowała jak smarkacza. <br>Nie odezwał się, siedział na łóżku odwrócony do niej plecami. <br>Na dole oddała broń i naboje żonie gajowego. <br>- I co się panu inżynieru stało takiego? - spytała pani Ziuta zatroskana