dolinach Kananejczyków.<br>Zasłyszane wiadomości nie wróżyły Jakubowi nic dobrego, toteż serce ścisnęło mu się z przestrachu. Nie miał przecież czystego sumienia i sądził, że brat nie zapomniał mu krzywd doznanych przed dwudziestu laty. Jakub wysłał doń poselstwo z prośbą o przebaczenie, a gdy wysłańcy wrócili i dali mu znać, iż Ezaw biegnie na jego spotkanie z oddziałem uzbrojonych wojowników, struchlał i modlił się do Boga w te słowa:<br>- Racz mnie... chronić przed przemocą brata mego Ezawa, gdyż lękam się go, aby gdy przyjdzie, nie zabił mnie i matek z dziećmi. Wszakże Ty powiedziałeś: "Będę ci świadczył dobro i uczynię twe państwo