autorów (powszechną mizerią, rzekomą dezercją wielkiej krytyki i letniością tonu wypowiedzi krytycznych, brakiem autorytetów, manipulacyjnie uprawianą polityką recenzencką gazet i czasopism), jeśli - powtarzam - odrzucić utyskiwania znane od zawsze, to można zrekonstruować myślenie prezentowane przez młodych krytyków.<br> Jednym z założeń pozostawało przekonanie - eksponowane głównie przez krytyków poznańskiego "Nowego Nurtu" i katowickiego "Fa-artu" (pierwsze przestało się ukazywać w roku 1996) - zgodnie z którym krytyk powinien wystrzegać się nałogu porządkowania i hierarchizowania, inaczej stanie się "krojczym" i "naciągaczem" faktów literackich; już nie hochsztaplerem, ale nieledwie totalistą. Niechęć do formułowania wyraźnych programów pozytywnych jest wyrazem sprzeciwu wobec historyzmu, myślenia "jakoby każda epoka stwarzała swoja