wielkiej kociej kity, która do tej pory pomagała mi w utrzymywaniu równowagi. Wchodzę do naszej izby żołnierskiej, mówię "następny" i bez czucia rzucam się na łóżko. <br> Po godzinie, idąc na świetlicę w zupełnie niewiadomym celu, spotykam na korytarzu Ryśka Pindla - kolegę, z którym dwa miesiące temu przeżyłem przygodę z Królem Fali w Sulimowie. Obydwaj pijani padamy sobie w ramiona. Tak jak wcześniej w kantynie - razem z naszym falowcem Kapslem - w ukryciu, niemal szeptem śpiewaliśmy "Jak długo na Wawelu...", tak dzisiaj - spotykając się jako obcięci żołnierze - świadomi, że nikt nie ma prawa nam tego zabronić, ryknęliśmy ile sił w gardłach:<br>Godzina piąta