potem szuka się z drżeniem serca, czy przezrocze nie zniknęło. Wyczuwa się pod palcami szkło, zdrapuje ziemię - i ogląda. Po latach lubiłam robić przezrocza na wsi razem z moją córką Marysią. Za każdym razem doznawałam podobnego skurczu serca, kiedy usuwałyśmy ziemię, i spod szybki błyskał nietknięty skarb.<br>Był jeszcze pies Filip, który nienawidził pijaków i mundurowych. W pobliżu naszego domu stała budka z piwem. Kiedy wyprowadzałyśmy Filipa na spacer, pijaczkowie ze strachu wskakiwali na siatkę. Zresztą nie gryzł, tylko szczypał zębami w tyłek. Kiedy wracałam wieczorem ze szkoły muzycznej, mama wychodziła po mnie na dworzec z Filipem; z nim czułyśmy się