outsidera). Z realizacją krytycznego programu łączy się tu nawiązanie do tradycji takich przedrealistycznych form narracyjnych, jak pikareska, powiastka filozoficzna czy ironiczna, "autotematyczne" fabulae (odwoływanie się do owych wzorów to również oznaka polemiki z modelem prozy awangardowej).<br>Szczególnie ważna dla książki Bieleckiego wydaje się ostatnia z wymienionych wyżej konwencji. Jeśli End &amp; Fin Company nawiązuje do literatury dziecięcej, to również dlatego, iż właśnie w tej literaturze przechowane zostały konstrukcje narracyjne charakterystyczne dla średniowiecznych i wczesnorenesansowych fabularum. Na pierwszy plan wysuwa się wszakże "terapeutyczny" aspekt wybranej konwencji. Utwór Bieleckiego opatrzony został podtytułem "fantastyczna powieść dla dorosłych". Wykorzystane w nim konwencje należałoby zatem traktować jako