zaś dziwili się w kopalni jego powodzeniu, a Fontana, ciągle się kryjąc pod żabią postacią, nie widziany przez innych górników co dzień pokazywał, gdzie wiercić otwory strzałowe i jak zakładać ładunki. Nocą zaś pracował sam i pomnażał urobek. <br>Tak przemijały dni, aż przyszła wypłata. <br>Poszedł górnik sam po pieniądze, a Fontana czekał na niego ukryty w dołku pod stojakiem, by kto go z ludzi nie dojrzał i nie ukrzywdził. <br><br>Czekał i czekał, a przez cały czas wypukłymi oczami po skale wodził i nad jeszcze lepszą robotą przemyśliwał. <br>Wrócił górnik, rad z wypłaty i wesół. <br>- No, żabo! - zawołał. - Teraz podzielimy pieniądze! <br><br>Rozesłał