Trafiała do obcych ludzi, wywołała wśród nich konsternację, ale nie pamiętała przebiegu tej niezamierzonej wizyty ani gdzie spędziła noc. Nad ranem ocknęła się na dworcu i tu dopiero uświadomiła sobie, że jest w Radomiu. Stamtąd właśnie do mnie zatelefonowała. Gdy wracała, w wagonie zasłabła. Zaopiekował się nią jakiś przygodny pasażer, Francuz. Dał jej swój bilet wizytowy, ale gdzieś go zgubiła. Bezskutecznie przetrząsnęliśmy torebkę. Biletu nie było.<br>Cała ta przygoda pozostawiła w psychice Kiry głęboki uraz. Zaczęła bać się panicznie podobnych niezamierzonych wypraw. Szczególnie zaś gnębiły ją objawy luk pamięciowych.<br>- Nie pamiętam! Nic sobie nie przypominam! Nie dręcz mnie pytaniami! - wołała głosem