starodawnym obyczajem zaszyto pieniądze w płótno i opasawszy się tym wężem żegnał się czule.<br>- Młodzianku święty! - mówił do Adasia. - A gdybyś napotkał drugiego takiego Francuza, to go przynieś do mnie.<br>- Będę się starał! - odrzekł Adaś z wielką powagą. Nie ukrywał radości.<br>- Złych ludzi wzięto na przechowanie - mówił na wielkiej radzie - Francuz zaś odżegnywał się od wszystkiego. Pole jest wolne. Teraz możemy zaczynać. Obawiam się naprawdę, że napoleoński oficer nie był, biedaczysko, przy zdrowych zmysłach &lt;page nr=222&gt;. Opowiedziawszy, w jaki sposób odnalazł drzwi i napis, ukryty pod żelaziwem zamku, oznajmił zdumionym słuchaczom:<br>- ...Napis ten jest nową wskazówką, lecz niezwykłą i dziwną. Odczytałem na drzwiach