mgnieniu oka nie tylko aktualny stan psychiczny dziecka, ale i całą prehistorię tego momentu; po raz tysięczny powtarzane widowisko przywołuje natychmiast takie stereotypy obrazowe jak np. Dziewczynka-Która-Przez-Wiele-Dni-Czeka-Na-Ten-Wyśniony-Dzień-Z-Bajki, Dziewczynka-Która-Od-Rana-Z-Dziecięcą-Niecierpliwością-Chodzi-Ubrana-W-S woją-Galową-Sukienkę, Dziewczynka-Która-Przejęta-I-Podniecona-W-Poprzedzającą-Noc-Nie-Może-Zas nąć-Z-Emocji, a także to wszystko, co nastąpi potem: a więc Dziewczynka rozgorączkowana ulotną stycznością ze sławnymi ludźmi, rozpamiętująca wrażenia, opowiadająca bez końca najdrobniejsze szczegóły zazdrosnym koleżankom... Aby wzmóc w nas narastanie wzruszenia, reżyser widowiska robi zwykle