rządu Jerzego Buzka, powielany do dziś przez część komentatorów i polityków prawicy, polegał i polega na politycznej wyłącznie preferencji dla dywersyfikacji przez budowę gazociągu norweskiego, bez przeprowadzenia analizy dotyczącej jego ekonomicznej wykonalności i efektywności. Nie istniała - to wiem i sądzę, że nie istnieje - analiza porównawcza różnych sposobów zróżnicowania dostaw gazu. Gazociąg norweski został uznany za jedyny do przyjęcia, bo gwarantował, że nie będzie przez niego płynął gaz rosyjski (nawiasem mówiąc najczystszy i najtańszy), czego nie zapewniało podłączenie do gazociągów europejskich. Tyle że jest to bez znaczenia dla bezpieczeństwa dostaw tak długo, jak długo w gazociągach europejskich płynie gaz ze złóż w