jednak chwili uderzyła mnie rzecz niezwykła: gmach <br>Akademii nie był już dawnym wspaniałym gmachem. Nie spostrzegłem <br>zupełnie, że zmniejszył się o połowę i nadal <br>kurczył się w moich oczach. To samo stało się <br>z parkiem i z otaczającym go murem.<br><br>Szumiało mi w uszach, a przed oczami fruwały czerwone <br>płatki.<br><br>Gmach Akademii zmniejszał się bez przerwy.<br><br>Gdy był już wielkości zwyczajnej szafy, z drzwi jego <br>wyszła jakaś maleńka postać, która zbliżyła <br>się do mnie. Był to pan Kleks. Taki sam pan Kleks, <br>jakim widziałem go niegdyś w szklance.<br><br>Tymczasem niebo nade mną się obniżyło i księżyc <br>wisiał na nim jak lampa