podjętego trudu.<br>Ileż w dłoniach twych pieczy, miłości i cudu!<br>Kocham je, kocham za to, że piękne, że twoje.&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;* * *<br><br>Zazdrość moja bezsilnie po łożu się miota:<br>Kto całował twe piersi, jak ja, po kryjomu?<br>Czy jest wśród twoich pieszczot choć jedna pieszczota,<br>Której prócz mnie, nie dałaś nigdy i nikomu?<br><br>Gniewu mego łza twoja wówczas nie ostudzi!<br>Poniżam dumę ciała i uczuć przepychy,<br>A ty mi odpowiadasz, żem marny i lichy,<br>Podobny do tysiąca obrzydłych ci ludzi.<br><br>I wymykasz się naga. W przyległym pokoju<br>We własnym się po chwili zaprzepaszczasz łkaniu,<br>I wiem, że na skleconym bezładnie posłaniu<br>Leżysz, jak topielica