nadgarstek bardzo bolał. Grzesiek był wycieńczony psychicznie. Chcieli od razu zjeżdżać spod okapu do podnóża ściany. Grzesiek jednak zdecydował się wyjść jeszcze kawałek w górę, aby zlikwidować stanowisko założone przez siebie poprzedniego dnia wieczorem. - Bałem się, że znowu coś poleci, ale żal było sprzętu - powiedział nam później.<br>Tam u góry Grzesiek stwierdził rzecz niesamowitą. Ślady na skale mówiły same za siebie, kamienna lawina dobijała się od ściany dokładnie w tym miejscu, gdzie wcześniej zaplanowali biwak. Gdyby wspinaczka szła im sprawniej, obaj by już nie żyli. Uratowało ich parogodzinne spóźnienie.<br>Zjazd na piargi, mimo uszkodzonej ręki Krzysztofa, wykonali sprawnie. W grubej warstwie