czołowym jej przedstawicielem.<br>Przyczyny tej sytuacji są wielorakie. Niektórzy krytycy sądzili, że to "przypisanie" <br>Lieberta do literatury katolickiej wyłącza go z głównych nurtów naszej poezji, <br>stąd też próbowali, jak Zbigniew Bieńkowski, "zlaicyzować" go, pisać o nim w <br>kategoriach egzystencjalnych. Nie trzeba chyba dodawać, jak bardzo taki zabieg <br>zubaża dzieło autora Guseł. Rzecz cała wydaje się bardziej złożona. Jerzy Liebert <br>należy do jakże nielicznych u nas poetów (wymieńmy w tym miejscu Mikołaja Sępa <br>Szarzyńskiego) metafizycznych, zupełnie nie przystających do ukształtowanego <br>od wieków w polskiej tradycji myślenia o literaturze. Nie poruszał w swojej <br>twórczości spraw aktualnych ani wielkich problemów narodowych, był poetą prawd