i chemiczną erozją wód płynących. Tylko w przypadku skał miękkich abrazja jest intensywniejsza od wyorywania (Drewry, 1986). Brak jest bezpośrednich pomiarów tempa wyorywania. Na podstawie koncentracji materiału morenowego na dnie lodowca Bondhus (Norwegia) i prędkości ślizgu (obserwacje w tunelach) określono roczny przepływ wyerodowanego materiału na ok. 1,5 t/m (Hagen i in., 1983). Do tego należy dodać materiał odprowadzony przez wody roztopowe drenażem subglacjalnym.<br> Ilościowe wydzielenie poszczególnych rodzajów erozji (w tym wód podlodowcowych) z ogólnego żłobienia lodowcowego jest niemożliwe. Stosuje się różne metody badań: 1) wspomniane już pomiary bezpośrednie abrazji, 2)pomiary objętości materiału transportowanego przez rzeki lodowcowe, 3)rekonstrukcje