nadawać znaczenia takiego, jakie miały w filozofii greckiej. Hebrajczycy bowiem w przeciwieństwie do dawnych Greków nie interesowali się rozważaniami teoretycznymi i spekulatywnymi. Byli przede wszystkim ludem praktycznym. Idee abstrakcyjne nie znalazły większego odbicia w ich języku, gdyż myśl ich obracała się raczej wokół zagadnień praktycznych. Nie znaczy to, że starożytni Hebrajczycy całkowicie stronili od problemów ogólnych. Jeśli jednak się nimi zajmowali, to mniej ich interesowały ostateczne przyczyny rzeczywistości, a bardziej zajmowała sama istota mądrości, która tę rzeczywistość pozwalała przybliżyć i wyjaśnić. Mniej np. interesowali się charakterem istoty boskiego bytu, a bardziej pociągały ich formy jego przejawiania się w świecie. Więcej też