gościa hotelowego, jak się miałem okazję przekonać. W trepkach geda na nogach idziemy całą grupą do naszych apartamentów. Niespodziewanie znalazłszy się na otwartym ganku, czuję powiew lodowatego wichru i zostaję obsypany płatkami śniegu. Dostosowując się do towarzystwa idę wolno krok za krokiem. Ciągnie, zwłaszcza po gołych nogach, jak jasna cholera! Hen, w dalekiej Polsce, wierzymy, że takie wybryki muszą kończyć się zapaleniem płuc, paraliżem czy czymś jeszcze gorszym. Tu nikt nie zwraca na to uwagi.<br> Zachęceni przez Suzuki idziemy oglądać jakieś rzadkie drzewo w parku. Niech go pioruny! Jest dziesiąta wieczór, śnieg leży na ziemi. Gdybym miał jeszcze tak imponującą czuprynę