Martin, 1833), Angelo, tyran Padwy (Théâtre Français, 1834), Ruy Blas (Renaissance, 1838), Burgrafowie (Théâtre Français, 1843). Także Esmeraldę, operę panny Louise de Bertin z jego librettem.<br>Grano wszystkie sztuki Dumasa, pisane w większości na konkretne zamówienia teatrów (czasem przybierał do pomocy autorów mniej znanych). Było ich kilkadziesiąt; wystawienie dramatu Dumasa Henryk III i jego dwór (premiera 10 lutego 1829) uważano za początek młodego romantyzmu w teatrze.<br>Alfred de Musset wystawił tylko Noc wenecką (1830, sztuki później powstałe przeznaczał wyłącznie do czytania. Alfred de Vigny przetłumaczył Otella (1829), w 1829 roku wystawił Le Marechale d'Ancre (bez większego powodzenia, mimo że rolę tytułową