oraz sprzężonego ze spektrometrem mas (GC-MS).Zastosowano ponadto nowoczesne metody zatężania analitów (np. adsorpcję i desorpcję termiczną, mikroekstrakcję do fazy stałej - SPME). Typowy chromatogram, przedstawiony na rysunku 10.24 (część górna), przypomina omawiane wcześniej chromatogramy ekstraktów z fosforytów. Świadczy o rozmaitości węglowodorów i kwasów tłuszczowych występujących w emitowanych gazach. Identyfikacja tych związków jest w toku. Najbardziej interesujące z dotychczasowych wyników dotyczą zawartości disulfidów. Rysunek 10.24 oraz dane zestawione w tabeli 10.9 pozwalają oszacować łączną emisję tych związków. W sytuacji gdy całkowita emisja OWO wynosi około 1 g C/s (patrz tab. 10.8), emisja disulfidów może być równa