tak pojedynczych zabytków jak i urbanistyki. Również w przeznaczonym dla szerokich rzesz czytelniczych popularnym wydawnictwie W obronie piękności kraju z 1910 r., natrafiamy na postulat ochrony specyficznego charakteru osiedli i miast historycznych. Sformułowane przez &lt;name type="person"&gt;Tomkowicza&lt;/&gt; pojęcie "zabytkowych miast" spotykamy także w wydanym w 1916 r. we Lwowie podręczniku &lt;name type="tit"&gt;Budowa miast&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Ignacego Drexlera&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Romana Felińskiego&lt;/&gt;.<br>W opublikowanej w 1920 r. broszurze &lt;name type="org"&gt;Ministerstwa Sztuki i Kultury&lt;/&gt;, poświęconej zagadnieniom opieki nad zabytkami, podkreślono konieczność ochrony zespołów urbanistycznych i takiego kształtowania otoczenia zabytku aby maksymalnie wydobyć jego walory. Pojęcie zabytku rozszerzone zostało na całe zespoły budowli i dzielnice miast. Wzmiankowana broszura odzwierciedlała stan obowiązujących