Szkoda, że pośpieszył się z papierosem. Hrehor, tak jak mówił, przysiadł na brzeżku krzesła, czapkę wsunął pod pachę. Nie patrząc na Jassmonta, jakby ponad nim powiedział: - Drewno się ma. Świerk, pierwsza klasa, brzoza, sosna, dębina, dobra fura będzie. Na festmetry, a niech tam, po co komu takie liczenie. Okazyjnie odstąpię.<br>- Ile? Jaki koszt? - szybko przerwał pytaniem Jassmont. Nie wierzył w okazję, wyczuwał podstęp. Wszystko ma swoją cenę. Teraz fura drewna to skarb.<br>- Ale pan ostry, od razu rachunki, ja chcę z dobrego serca, my Polacy musimy sobie pomagać, dzisiaj ja coś dobrego zrobię dla pana, a jutro albo pojutrze pan dla